Behandeling van type 1 diabetes wordt neergezet als een groot medisch succesverhaal – een situatie die lang geleden werd overwonnen toen Frederick Banting en zijn collega’s aan de Universiteit van Toronto in 1921 de alvleesklier van een koe vermaalden en in een 14 jarige diabetes patientje injecteerden.
Zonder twijfel heeft de ontdekking van insuline ervoor gezorgd dat miljoenen mensen een relatief normaal leven hebben kunnen leiden.
Een blik op de statistieken vertelt echter een veel minder rooskleurig verhaal: minstens 1,5 miljoen sterfgevallen per jaar die direct aan diabetes kunnen worden toegeschreven; duizenden onderbeen-amputaties elk jaar in Engeland en meer dan 73.000 in de VS; 75% kans dat een diabeticus nierziekte zal ontwikkelen en een nog grotere kans op een of andere vorm van schade aan het zicht; plus het risico op het ontwikkelen van een of meer van een lange lijst andere ziektes van cataracten en gehoorverlies tot erectiele dysfunctie, depressie en onvruchtbaarheid.
En zelfs als je dat alles niet krijgt, loop je met de dagelijks ingenomen hoge doses insuline een groot risico op hartaanvallen of kanker.
En dan type 2 diabetes, de epidemie van de 21 ste eeuw . Ongeveer 86 miljoen Amerikanen hebben een abnormaal hoge bloedsuikerspiegel waarvan wordt aangenomen dat het aan de basis staat van de ontwikkeling van diabetes.
ONGENEESLIJK OF NIET ?
Tot op heden is er voor beide soorten diabetes geen eenvoudige oorzaak of verklaring gevonden. Type 1 diabetes wordt voornamelijk gezien als een auto-immuunziekte waarbij het lichaam zijn eigen alvleesklier aanvalt, zou een genetisch ongelukje zijn en wordt beschouwd als onomkeerbaar: zodra je alvleesklier ermee ophoudt, is het voorbij.
Type 2 diabetes, waarvan de schuld uitsluitend aan slechte voeding en gebrek aan lichaamsbeweging wordt gegeven, wordt beschouwd als de meer behandelbare aandoening, maar feit blijft dat een simpele dieet niet werkt.
Een team van WDDTY heeft bewijs onderzocht dat beide soorten diabetes zeer behandelbaar zijn, misschien zelfs te genezen. Het eerste bewijs toont aan dat een inactieve alvleesklier weer tot leven kan worden teruggebracht door extreme training, dieet, speciale supplementen zoals vitamine D of zelfs probiotica.
Verkennend onderzoek gaat uit van een zgn. defect microbiome. De populaties goede bacteriën die zo belangrijk zijn voor zoveel biologische processen spelen een centrale rol bij het wel of niet ontwikkelen van diabetes. Het hebben van bepaalde soorten bacteriën in je darm is in principe als het dragen van een kogelvrij vest.
De nieuwe bewijzen duiden er op dat herstel van de juiste darmflora ook het glucosemetabolisme kan herstellen en daarmee diabetes kan verminderen of zelfs genezen. Het onderzoek is nog hoofdzakelijk bij dieren uitgevoerd en moet nog vertaald worden naar de mens.
MEDICIJNEN
Vele aanvallen op de darmen tijdens de vroege ontwikkeling van die darmen worden mede verantwoordelijk gehouden voor de ontwikkeling van diabetes. Lisa Landymore-Lim (een Ph.D. student) bestudeerde groepen kinderen met diabetes en ontdekte een aantal verbanden, waardoor ze vermoedde dat medicijnen de kern van diabetes bij kinderen waren: verschillende landen hadden een andere incidentie van diabetes en de gemiddelde leeftijd waarop diabetes ontstaat werd afgelopen decennium steeds lager.
Ze ontdekte een mogelijke verband tussen jeugdige diabetes en hoge doses voorgeschreven medicijnen in utero (voor de geboorte) en de vroege kindertijd. Veel medicijnen waren betrokken, waaronder op benzodiazepine gebaseerde kalmeringsmiddelen en medicijnen om een miskraam of zwangerschapsmisselijkheid te voorkomen. Het meest voorkomende geneesmiddel was echter antibioticum, die de moeders tijdens de zwangerschap hadden gekregen om infecties te behandelen.
Als chemie student realiseerde Landymore-Lim zich dat sommige medicijnen overeenkomsten in structuur hebben met een aantal andere medicijnen die bekend staan diabetes te veroorzaken. De belangrijkste gemeenschappelijke eigenschap was echter dat ze allemaal in staat waren te binden aan zink. Aangezien de alvleesklier een rijk aan zink is bindt het geneesmiddel daar aan het zink, waardoor insuline wordt verdrongen.
Dit zou leiden tot schade aan de alvleeskliercellen: de cellen worden vervormd. Hierdoor wordt het immuunsysteem geactiveerd.
De darm speelt kennelijk een centrale rol. Als ‘de dood begint in de dikke darm’, kan ook de ontwikkeling van diabetes daar wel eens beginnen- en ook de genezing van diabetes.
BRON: Lynne Mctaggart Blog 21 juli 2017