Skip to main content

Wachtlijsten, personeeltekort, opnamestops: het gevreesde ‘zorginfarct’ is er al

Zorg wordt schaars. De zorgverleners kunnen het werk niet meer aan door de overdosis administratieve verplichtingen en de massale uitval en vertrek uit de zorg. Ondanks alle signalen tot protesten aan toe, doen de Overheid, de NZa en de zorgverzekeraars niets.

Wat is er aan de hand?
De wachtlijsten lopen alleen maar op. Zorgmedewerkers verlaten massaal de zorg. Niemand wil meer in de zorg werken. Oorzaak: teveel regeltjes waaraan je je als zorgverlener moet houden, administratieve handelingen opgelegd door managers van zorgverzekeraars die hiermee hun bestaansrecht claimen, het volgen van richtlijnen omdat je anders in (juridische) problemen komt en het totale wantrouwen vanuit zorgverzekeraars.

Is dit nieuw ?
Absoluut niet. Al tientallen jaren waarschuwen mensen uit de zorg dat het ingezette beleid niet klopt en dat de zorg gaat vastlopen. Al direct toen in 2006 marktwerking in de zorg werd geïntroduceerd, wist iedereen dat het mis zou gaan. Elke sector die geprivatiseerd werd, is nog altijd slechter en duurder geworden. Alleen de Overheid had natuurlijk weer vertrouwen in hun eigen ideetje. Honderdduizenden zorgverleners zijn sindsdien de klos.

Klagen helpt niet, want de waakhond voor eerlijke marktwerking in de zorg, de NZa, loopt stevig aan de riem van de Overheid. Zorgverzekeraars voeren het beleid van diezelfde Overheid uit en zoeken ook nog eens de grenzen op, waarmee zorgverleners tot het uiterste kunnen worden uitgeknepen.

In 2021 waarschuwde de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid dat ‘schaarste in de zorg’ op komst was. De Overheid zou burgers snel moeten voorbereiden steeds meer zelf en in eigen kring (mantelzorg, familie en vrienden) te gaan oplossen. De politiek zweeg.

In oktober 2022 deden NZa en de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd herhaalden dit en een maand later gaf een grote verzekeraar toe dat ze de wachtlijsten niet meer weg konden werken. Maar nog steeds geen reactie.

Hoe heeft het zover kunnen komen ?
Je hoort wel vaker dat de bevolking groeit en vergrijst, maar is dat een oorzaak of een gevolg? Als de zorg verplicht wordt iedereen koste wat het kost in leven te houden, is dat èn duur èn er worden steeds meer mensen steeds ouder èn neemt de vraag naar zorg toe. De oorzaak lijkt dus eerder beleid te zijn.

Patienten gaan zich ook steeds meer als consument gedragen en vragen méér: nòg een gesprek, nòg een check-up, nòg een second opinion. En als de zorgverlener meer te bieden heeft wìl de patiënt dat ook hebben. Ook dit is een gevolg van het beleid, waarbij de patiënt de regie moest krijgen.

Artsen hebben de gezondheid van mensen volledig in handen van de farmaceutische industrie gelegd, door mensen structureel dom en passief te houden hebben. Hierdoor heeft de farmaceutische industrie de absolute macht gekregen en kan de prijs naar believen naar tophoogte jagen. Dit is te koppelen aan de marktwerking en dus weer een gevolg van het beleid.

Het huidige zorgsysteem is ziek. Aan de kant van de patiënt is het een solidair systeem; iedereen heeft overal recht op. Zorgverzekeraars moeten voortdurend op de kosten letten. Aan de kant van de zorgverleners is het echter een marktsysteem; iedereen probeert een zo groot mogelijk deel van de pot geld te pakken te krijgen. Het gevolg is dat zorgverzekeraars wantrouwend zijn en allerlei drogredenen aanvoeren om niet te hoeven betalen. Zo moeten zorgverleners zowat elke handeling opschrijven, want stel je voor dat ze iets overbodigs of te duurs zouden declareren. Die administratie koste veel tijd, levert veel frustratie op en kost ook weer véél geld. Geld en tijd die weer niet besteed kunnen worden aan zorg.
Met richtlijnen en protocollen worden risico’s volledig dichtgetimmerd, maar kosten veel tijd en dragen bij aan hoge kosten.
Fysiotherapeuten hebben ook al tientallen jaren te maken met perverse prikkels: fysiotherapie helpt mensen zelf gezonder te leven en te werken aan hun herstel en is relatief goedkoop, maar dat kost tijd en inspanning. De patiënt kiest er dus vaak voor geopereerd te worden want dat is snel, kost hem geen moeite en wordt ook nog eens volledig vergoed, maar is verschrikkelijk duur voor de zorg. Ook dit is door de Overheid bepaald beleid.

Trekt er dan niemand aan de bel ?
Er zijn legio onderzoeken en artikelen waarin wordt aangetoond dat het beter en goedkoper kan. Eind september 2022 nog legde oncoloog/epidemioloog Gabe Sonke in zijn oratie uit dat alle kankermedicijnen van de afgelopen decennia vooral de farmaceutische bedrijven winst hadden opgeleverd en veel mínder de kankerpatiënt. „De afgelopen tien jaar is de vijfjaarsoverleving voor kankerpatiënten met 8 procent gestegen. Maar de kosten aan dure geneesmiddelen zijn in dezelfde periode vertienvoudigd naar bijna 3 miljard euro per jaar”.De Overheid, de NZa en de zorgverzekeraars lijken nog steeds vooral het huidige systeem in stand te willen houden. Wie wordt hier beter van ?

En hoe gaat het nu verder ?

Er wordt nu ingezet op “passende” zorg. Een behandeling wordt dan alleen voorgeschreven (of ondergaan) als die echt iets toevoegt. Maar dit is natuurlijk niet te rijmen met de marktwerking in de zorg. Preventief advies levert immers niets op, een behandeltraject wel. En het dom en afhankelijk houden van patiënten heeft zeker een langdurig na-ijl effect; mensen met klachten door omgevingsfactoren (stress, leefstijl) gaan gewoon vaker naar de zorgverlener en worden uiteindelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis.

De Overheid richt zijn pijlen op zorgverleners, maar zwijgt over haar eigen rol. De hele omgeving wordt door deze Overheid ingericht, van groenvoorzieningen, bovenop elkaar moeten wonen, geluid- en lichtoverlast, 24 uurs maatschappij (omdat er zo nodig geld verdiend moet worden) tot alle aanbiedingen in de supermarkt (het slechtste spul is goedkoper, gezonde groente en fruit krijgt een hogere BTW). Het is geen probleem van de zorg. De problemen in de zorg zijn een symptoom van een slecht overheidsbeleid, uitgevoerd door mensen die verschrikkelijk veel verdienen aan de zorg maar geen zorg leveren.

BRON: NRC

Amsterdamse fysio’s botsen met verzekeraars: ‘Schandalige aanbieding’

Het Fysiotherapie Collectief Amsterdam (FCA) – waar ruim driehonderd fysiotherapeuten in de stad bij zijn aangesloten – heeft een brandbrief gestuurd over de nieuwe tarieven die zorgverzekeraars hun hebben aangeboden. Die zijn, vinden de briefschrijvers, te laag.

Fysiotherapeuten in Amsterdam zijn ontevreden met nieuwe tarieven van zorgverzekeraars.

Dat bevestigt FCA-bestuurslid Wouter Post, tevens eigenaar van Sportmedisch Centrum Fysiomed uit Zuid. De brief, die in handen is van Het Parool, is verstuurd naar zorgverzekeraars, stakeholders, de gemeente Amsterdam en zorgminister Ernst Kuipers.

Volgens FCA is het vijf voor twaalf. Zorgverzekeraars maken het, stellen de briefschrijvers, met de aangeboden contracten van tussen de 30 en 33 euro ‘onmogelijk om zorg op kwalitatief hoogwaardig niveau aan te bieden’. Uit een onafhankelijk kostprijsonderzoek van Gupta uit 2019 en 2020 zou volgens FCA al blijken dat een behandeling 43 euro zou moeten kosten. Volgens de ontevreden fysiotherapeuten ‘negeren’ zorgverzekeraars de uitkomsten van dit onderzoek.

Als veel fysiotherapeuten in de stad niet akkoord gaan met de nieuw aanbiedingen, houdt dat in dat zorgverzekeraars onvoldoende fysiotherapie kunnen inkopen in de stad. Zorgverzekeraars zijn verplicht om ervoor te zorgen dat er in iedere regio voldoende zorg wordt aangeboden. Bij het uitblijven van een akkoord met een of meerdere zorgverzekeraars zou het straks zo kunnen zijn dat Amsterdammers van de fysio een factuur meekrijgen met door de fysio’s gehanteerde tarieven. Die factuur zouden ze vervolgens moeten indienen bij hun zorgverzekeraar, die dan verplicht is te betalen.

Niet geanticipeerd op inflatie

Daar moet wel een kanttekening bij worden geplaatst: dit zou alleen gelden als bijna alle fysiotherapeuten in de stad meedoen. “Maar iedereen is zo pissig over de schandalige aanbiedingen die gedaan worden, dat er genoeg steun lijkt,” aldus Post.

“Er wordt in de huidige aanbiedingen nauwelijks op de inflatie geanticipeerd,” zegt hij. “Wij kunnen de inflatie niet doorberekenen, want de verzekeraar bepaalt het tarief.” In de brandbrief schrijft FCA dat ‘het tarief al tien jaar nagenoeg stilstaat’ en dat steeds meer jonge fysio’s de sector ‘gefrustreerd’ zullen verlaten. Veel praktijken zouden al in nood verkeren. ‘Er moet een onverantwoord hoge productie worden gedraaid om salarissen te kunnen betalen en het hoofd boven water te houden.’

Ook de dure huisvestingskosten in de stad zijn voor Post ‘een extra reden om aan de bel te trekken’, zegt hij. “Die zijn bij ons een stuk hoger dan in andere delen van het land.”

bron: Parool

Zorgverzekeraars zijn onzichtbaar in de pandemie

Wat doen zij om de problemen het hoofd te bieden ? Helemaal niets. Zorgverzekeraars duiken. Wat hebben zij gedaan om problemen te voorkomen, en op te lossen? En wat is hun toekomstige rol?

Het wordt tijd dat zorgverzekeraars opstaan en verantwoordelijkheid nemen voor de situatie in de zorg en het achterwege blijven van maatregelen. Ze kunnen niet alleen zichtbaar zijn als het goed gaat.

Alle betrokkenen in de coronacrisis roeren zich in het pandemiedebat. Allemaal? Artsen, verpleegkundigen en bestuurders van zorginstellingen leggen telkens uit dat zij alles doen om noodzakelijke zorg te verlenen. De minister verschijnt keer op keer om uit te leggen dat moet worden voorkomen dat de zorg bezwijkt, en dat daarom zelfs reguliere zorg wordt uitgesteld. En ook (zelfverklaarde) deskundigen laten hun licht schijnen over wat gebeurt en wat er moet gebeuren.

Maar de zorgverzekeraars die ten behoeve van hun verzekerden wettelijk verantwoordelijk zijn voor de inkoop van de noodzakelijke zorgcapaciteit, zijn in geen velden of wegen te bekennen. Geen optredens van hun bestuurders in de media. Geen uitspraken van zorgverzekeraars over de noden van ‘hun’ verzekerden wiens belangrijke operaties uitgesteld worden. En dus geen antwoord op de vragen: wat hebben zij gedaan om de huidige problemen te voorkomen, en op te lossen? En wat is hun toekomstige rol erbij?

Wettelijke zorgplicht

In het Nederlandse zorgstelsel is voor zorgverzekeraars een prominente rol ingeruimd. Het zijn private bedrijven met in de wet vastgelegde bevoegdheden en plichten. Inwoners van Nederland zijn verplicht verzekerd, zorgverzekeraars zijn ‘verzekerd van afnemers’. Ze hebben een zorgplicht: verzekerden hebben wettelijk recht op noodzakelijke zorg, volgens artikel 11 van de Zorgverzekeringswet. Het uitstellen van noodzakelijke operaties in ziekenhuizen is strijdig met die wettelijke zorgplicht.

Vóór de pandemie maakten zorgverzekeraars sier met de zogenaamde ‘wachtlijstbemiddeling’. Laat een behandeling lang op zich wachten? Benader de wachtlijstbemiddelaar van de zorgverzekeraar, was het devies van zorgverzekeraars én de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa). De vraag of die wachtlijstbemiddeling voor patiënten het geld waard is geweest, is nooit beantwoord. Nu horen we er niets over.

Uitgestelde zorg

Als gevolg van de capaciteitsproblemen in de zorg zijn er nu daadwerkelijk patiënten wiens noodzakelijke zorg wordt uitgesteld. Hét moment voor zorgverzekeraars om hun plicht te vervullen en voor hun patiënten in de bres te springen. Maar is deze pandemie dan geen ‘overmacht’? Voor zorgverleners en zorginstellingen natuurlijk wel. Níet voor de zorgverzekeraars. Het pandemische risico is gewoon voorzien in de wet.

Zorgverzekeraars duiken. Zij laten zorgverleners verantwoordelijkheid nemen en moeilijke keuzes maken, terwijl noodzakelijke operaties worden uitgesteld. De wachtlijstbemiddeling blijkt een wassen neus. Een model dat lijkt ontwikkeld op de tekentafel van modeleconomen en marketeers, blind voor risico’s.

Medio 2020 werd al duidelijk dat de capaciteit van de Nederlandse intensive care (per 100.000 inwoners de laagste van Europa, als gevolg van het scherpe inkoopbeleid van de zorgverzekeraars) ontoereikend was om de gevolgen van de pandemie én noodzakelijke operaties tegelijk op te vangen. Daar is door zorgverzekeraars anderhalf jaar niets aan gedaan. Zij verzaken daarmee hun wettelijke plicht. En het lijkt er vooralsnog niet op dat ze maatregelen nemen om die in de nabije toekomst wel te vervullen. Sterker, uit berichten van ziekenhuizen blijkt dat zij voor 2022 opgezadeld worden met nieuwe kortingen. En ziekenhuizen krijgen nauwelijks ruimte voor zogenoemde ‘inhaalzorg’. Uitbreiding van capaciteit vinden zorgverzekeraars al helemaal onnodig.

Waar was de toezichthouder?

Zorgverzekeraars hadden zich al lang voor we van corona gehoord hadden, moeten voorbereiden op het – voorzienbare – pandemisch risico. Ze hadden de maatschappij en verzekerden moeten waarschuwen en voorzieningen moeten treffen. Dat deden ze niet. Waar zijn hun noodzakelijke risicoscenario’s waarin de acute zorgvraag stijgt? Jarenlang focusten ze zich alleen op de kostenkant. Waar was toezichthouder NZa om zorgverzekeraars te wijzen op de verplichting tot het maken van die risicoscenario’s?

De afgelopen jaren nam de NZa zorgverleners voortdurend de maat, de kritiek op de rol van de zorgverzekeraars bleef en blijft nagenoeg uit. Nu zijn patiënten, zorgverleners én de maatschappij de dupe van het inkoopbeleid dat kritiekloos is gevolgd door de toezichthouder. Want ineens kan voor grote groepen patiënten in kritieke situaties ‘even’ geen zorg worden verleend. Zorgverleners zijn jarenlang zodanig onder druk gezet dat de maat vol is: meer kunnen we niet van hen vragen. Terwijl verzekeraars niet ter verantwoording worden geroepen en niet worden aangesproken op hun verantwoordelijkheid: het beperken van risico’s.

Zorgverzekeraars houden forse voorzieningen aan om risico’s op te vangen. Dat risico ís er nu: de pandemie. Deze crisis leert ons dat zorgverzekeraars zelf nauwelijks risico lopen. Bij echte risico’s worden zij door de overheid gecompenseerd. Laten zij hun reserves nú inzetten om ervoor te zorgen dat patiënten die geen corona hebben, maar wél hulp moeten krijgen, direct worden geholpen. Het wordt tijd dat zorgverzekeraars opstaan en verantwoordelijkheid nemen voor de situatie in de zorg en het achterwege blijven van maatregelen. Ze kunnen niet alleen zichtbaar zijn als het goed gaat.

Als ze hun zorgplicht niet serieus nemen, kunnen we er beter weer overheidsinstellingen van maken. Dan kunnen de reserves nuttig worden besteed, en wellicht nog veel kosten worden bespaard. De zorg kan die gelden beter gebruiken, het is zonde het te laten staan op de balans van een aantal private bedrijven die duiken voor hun verantwoordelijkheid.

BRON: Volkskrant , Edwin Brugman is oud-directeur van Vereniging VvAA (de vereniging die (para)medici bijstaat voor juridisch advies).

Zorgverzekeraar CZ sluit coronajaar af met flinke winst !

Door corona moesten flink wat zorgverleners veel en risicovol werk doen, terwijl de waardering niet verder kwam dan een applaus. Iedereen moest vol aan de bak èn inleveren. Fysiotherapiepraktijken liepen leeg en fysiotherapeuten moesten financiële ondersteund worden om niet failliet te gaan, maar bleven desondanks zitten met minimaal 20% omzetverlies.

CZ heeft coronajaar 2020 afgesloten met meer winst. De Tilburgse zorgverzekeraar verdiende miljoenen met beleggingen. De extra kosten die werden gemaakt voor coronagerelateerde zorg en het uitbetalen van de zorgbonus aan personeel werden goeddeels vergoed, meldt CZ in zijn jaarverslag.

CZ sloot het jaar af met een positief resultaat van 127 miljoen euro. Daarbovenop komt nog eens 45 miljoen euro aan beleggingsopbrengsten en 2 miljoen euro aan andere opbrengsten, waardoor uiteindelijk een winst van 174 miljoen euro overblijft. Dat was een jaar eerder nog 119 miljoen euro. De omzet van de onderneming steeg van 10,3 miljard euro naar krap 11,1 miljard euro.
BRON: Omroep Brabant

BRUINS ZET REM OP KOSTENBESPARING IN DE ZORG !

De Overheid en de zorgverzekeraars zeggen dat hun beleid gericht is op verplaatsen van de zorg van de duurdere tweede lijn (ziekenhuizen) naar de goedkopere eerste lijn (huisarts, fysiotherapie); dit wordt substitutie genoemd. In Afferden loopt al een tijd een proef met huisartsen, die meer tijd mogen besteden aan de patiënt (natuurlijk wel tegen hun normale maandinkomen 😉 ). Nu dit blijkt te werken en er inderdaad minder patiënten naar het ziekenhuis gaan, ziet het ziekenhuis zijn inkomsten dalen en … zet minister de Bruin samen met zorgverzekeraar VGZ de rem op substitutie ! VGZ geeft zelfs een kapitaalinjectie !

Je vraagt je toch af

1.mogen patiënten niet snel, goed en goedkoop geholpen worden ?
2.moeten grote en dure instituten in stand gehouden worden?
3.wat heeft zorgverzekeraar VGZ te winnen bij duurdere zorg?

//www.gelderlander.nl/boxmeer/minister-steunt-rem-op-zorgproef-uit-angst-voor-minder-patienten-maasziekenhuis~ac306c58/?utm_source=facebook&utm_medium=social&utm_campaign=socialsharing_web&fbclid=IwAR02uGx8olgQK9Uqg1AZgYg3xRdFRexnxymn2_onwNFSZkrQBcTlyukp1oE

DRAWDOWN

Hiermee wordt het punt in de tijd bedoeld, waarop de opwarming van de aarde en de jaarlijkse CO2-uitstoot afneemt. Dat betekent dus dat de wereld meer broeikasgassen opneemt dan uitstoot.

Iedereen heeft het over klimaatverandering. Maar dat is niet het probleem. De klimaatverandering is het symptoom van het probleem. De oorzaak is de opwarming van de aarde, veroorzaakt door de oplopende concentraties broeikasgassen veroorzaakt door menselijke activiteit. De oplossing weten we al: stoot minder broeikasgassen uit en neem meer op. Het lijkt onmogelijk, maar er zijn al werkbare technologieën en toepassingen die Drawdown mogelijk maken. Het gebeurt nu ook al. Maar we moeten de invoering versnellen en de discussie over opwarming van de aarde veranderen van angst en verwarring, die alleen maar tot apathie leiden, naar begrip en mogelijkheden, die tot succes leiden.

De Projectgroep Drawdown heeft de afgelopen 4 jaar onderzocht welke mogelijkheden er al zijn en wat hun impact is op de opwarming van de aarde. Er zijn 100 oplossingen. 80 ervan worden al wereldwijd toegepast. En deze kunnen al Drawdown bewerkstelligen. De resterende 20 zitten nog in de pijplijn en als die beschikbaar komen, wordt de zaak alleen maar versneld. Alle mogelijkheden zijn haalbaar, schaalbaar en financieel rendabel. Ieder doet één van de drie dingen: vervangen van energie uit fossiele brandstof door schone energie, verminderen consumptie door technologische efficiëntie en gedragsverandering en opslaan van CO2 in de biomassa van planten en de aarde gewoon door fotosynthese.

Door de combinatie van deze drie factoren wordt Drawdown mogelijk. In onderstaande tabel zie je de top20 van oplossingen om Drawdown mogelijk te maken met de besparingen in Gigaton (miljardton) erachter als die oplossing wereldwijd 30 jaar wordt gebruikt (dus tot 2050).

Als mensen aan klimaatproblemen denken, denken ze vaak alleen aan andere manieren om elektriciteit op te wekken. In de top20 staan echter maar 5 oplossingen die met elektriciteit te maken hebben. Daartegenover staan 8 oplossingen die te maken hebben met ons voedselsysteem. De beslissingen die wij elke dag nemen over het voedsel dat we produceren, kopen en consumeren zijn de grootste bijdragen die iedereen kan leveren aan het omkeren van het opwarmen van de aarde. Ook de manier hoe we met land omgaan (4 van de top20) is erg belangrijk: zorgen dat CO2 meer wordt gebonden in bomen en grond. Als je landmanagement en voedselmanagement samen neemt heb je 12 van de top 20 oplossingen over hoe en waarom we land gebruiken.

Op nummer 1 staat koeling, wat samenhangt met de HFK’s in koelkasten en airconditioners. Hfk’s waren slecht voor de ozonlaag en zijn verboden en vervangen door Hfk’s. Maar dat zijn juist broeikasgassen die honderden tot duizenden keer sterker zijn dan CO2. De genoemde 90 GT is hoogst waarschijnlijk nog te laag ingeschaald. Als het Kigali-akkoord uit 2016 zou worden toegepast zou de besparing 120 tot 200 GT kunnen zijn.

De oplossingen lijken alleen gericht op het verminderen van de opwarming van de aarde, maar hebben veel meer voordelen. Zo wekken zonnepanelen schone energie op, maar krijgen mensen in afgelegen gebieden ook de beschikking over elektriciteit. Waar ze eerst fossiele brandstoffen gebruikten met brandgevaar en schadelijk voor de gezondheid.

De regeneratieve landbouw leidt tot meer opbrengst, minder gronderosie, maakt dat de bodem meer water kan vasthouden en brengt koolstof terug in de grond.

Een plantaardig dieet is veel gezonder voor de mens en de wereld. Al het voedsel dat wordt weggegooid is verantwoordelijk voor 8% van alle broeikasgassen (met name methaan) wereldwijd. De consument maakt hier dus de keuze en is dus het probleem. Als we alle voedseloplossingen samen nemen en we implementeren alle productieoplossingen, zoals regeneratieve landbouw, we gaan over op plantaardige voeding en we stoppen voedselverspilling, dan kan er op het huidige bouwland genoeg voedsel geproduceerd worden om de groeiende wereldbevolking een gezond, voedzaam dieet te bieden, tot 2050 en daarna. Dat betekent dat we geen bos hoeven te kappen voor voedselproductie. De oplossing voor de opwarming van de aarde, is meteen de oplossing van het voedselprobleem.

Gezinnen het recht geven zelf te bepalen wanneer, hoe en of ze een gezin stichten door gezondheidsklinieken en voorlichting inzake voortplanting, toegang tot voorbehoedsmiddelen en vrijheid te kunnen kiezen voor kinderen of niet zonder angst voor vervolging kan de wereldbevolking van 2050 aanzienlijk verminderen. Een kleinere wereldbevolking heeft minder elektriciteit, voeding, reizen, gebouwen en allerlei andere zaken nodig. Ook het gebruik van grondstoffen en de uitstoot van broeikasgassen worden dus lager. Maar gezinsplanning heeft geen kans zonder gelijkheid in rechten voor alle mensen, man of vrouw. Meisjes moeten dus dezelfde opleiding krijgen als jongens. Het opleiden van meisjes en gezinsplanning samen zijn veruit de belangrijkste factor in het verminderen van de opwarming van de aarde en al goed voor een besparing van 120 Gigaton broeikasgassen. Daarmee staan ze (samen) op een dikke eerste plaats!

Is het verminderen van de opwarming van de aarde mogelijk ? Ja. Maar we moeten alle oplossingen  gebruiken. Maar ook zonder opwarming van de aarde zouden we deze oplossingen al hebben toegepast, want de voordelen stapelen zich op. Iedereen heeft er voordeel bij, mensen en de aarde.

Is het betaalbaar ? Uit berekeningen blijkt dat het in 30 jaar ongeveer 25 biljoen euro gaat kosten, dus bijna 1 biljoen euro per jaar. Het wereldwijde BNP is ongeveer 70 biljoen euro per jaar. De berekende besparingen leveren ongeveer 65 biljoen euro in 30 jaar, dus ruim 2x zoveel als de kosten.

Dus Drawdown is mogelijk, Het kan als we het willen. Het gaat niet zoveel kosten en het rendement is gigantisch.

En de bonus: als we deze oplossingen implementeren gaan we anders handelen. We gaan over van een systeem van extraheren en exploiteren naar een vorm die van nature herstellend en regeneratief is. We moeten verder kijken dan duurzaamheid. Naar regeneratie. En ondertussen het probleem van de opwarming van de aarde oplossen.

BRON: //www.drawdown.org/ en //www.ted.com/talks/chad_frischmann_100_solutions_to_climate_change#t-1004447

Stress is gezond voor je

Jarenlang is verteld, dat stress ongezond is, maar dat blijkt lang niet altijd waar te zijn. In een studie onder 30.000 volwassenen werd gekeken hoeveel stress er in een jaar was beleefd en hoe de ondervraagden tegen stress aankeken: slecht voor je gezondheid of niet? De sterftecijfers werden ernaast gelegd en wat bleek, mensen die meer stress hadden ondervonden hadden 43% meer kans om te sterven. Maar dat gold alleen voor de mensen die dachten dat stress slecht voor hun gezondheid was. Mensen die stress niet als gevaarlijk beschouwden, hadden géén verhoogd risico, zelfs een lagere kans op sterfte dan mensen die relatief weinig stress hadden gehad.

Alleen al het idee dat stress slecht voor je is, is al verantwoordelijk voor zo’n 20.000 doden per jaar. Daarmee is dit een grotere doodsoorzaak dan huidkanker, HIV en moord.

Wat kunnen we aan stress doen ?

Als je de lichamelijke reacties op een stresssituatie zou zien als een teken, dat je lichaam energie krijgt, dat het zich voorbereidt de uitdaging aan te gaan, blijkt de hartslag weliswaar omhoog te gaan, maar blijven de bloedvaten wijd en wordt het hart dus niet extra belast. Een gezonde reactie. Datzelfde gebeurt bij vreugde en moed.

Bij stress komt ook oxytocine vrij, beter bekend als het knuffelhormoon. Wat heleboel mensen niet weten, is dat dit ook een stresshormoon is. Het wordt in dezelfde hoeveelheden geproduceerd als adrenaline, waardoor je hart sneller gaat kloppen. Door oxytocine zoek je toenadering tot anderen. Kennelijk probeert je lichaam de stress te verlagen door je gevoel te delen met anderen.

Oxytocine beschermt

Oxytocine beïnvloedt dus je hersenen, maar beschermt ook het hart en de bloedvaten tegen de effecten van stress. Het is natuurlijke ontstekingsremmer, helpt de bloedvaten te ontspannen en helpt het hart te genezen van schade veroorzaakt door stress. En al deze effecten worden versterkt door sociaal contact en sociale steun. Deze stressveerkracht wordt vergroot als je steun krijgt, maar ook als je steun geeft.

Uit een groot onderzoek onder 1000 volwassenen tussen 34 en 93 jaar blijkt, dat grote stressvolle gebeurtenissen, zoals financiële moeilijkheden of een familiecrisis, de kans op sterven met 30% vergroten. Maar mensen, die veel tijd besteedden aan het zorgen voor anderen hadden geen verhoogd risico. Zorgen zorgt dus voor veerkracht.

BRON: Kelly McGonigal

Onwetenschappelijke wetenschap

De zorg lijkt alleen nog mogelijk als het ‘wetenschappelijk’ bewezen is. Maar is dat zo ? Moet zorg niet juist menselijker worden?

De meeste mensen, wetenschappers inbegrepen, gaan er vanuit dat als iets wetenschappelijk is vastgesteld dat het dan ook echt vastgesteld is. Maar dat blijkt, zo toont wetenschappelijk onderzoek zelf aan, nogal tegen te vallen.

Veel wetenschappelijke feiten hebben slechts een beperkte houdbaardheidsdatum. Weliswaar meestal niet zo kort als levensmiddelen maar toch,. Indrukwekkend op dit punt is een onderzoek door Franse artsen, gespecialiseerd in leverziektes zoals cirrose (verval van leverweefsel) en hepatitis. Zij vroegen in 2002 een groep experts om ruim 500 wetenschappelijke publicaties op hun gebied, verschenen over de afgelopen 50 jaar, te beoordelen. Is de inhoud ervan nog altijd feitelijk juist dan wel verouderd dan wel ronduit onjuist gebleken? De uitkomst is opmerkelijk. De helft van de medisch-wetenschappelijke kennis over deze leverziektes bleek binnen 45 jaar verouderd te zijn dan wel aantoonbaar onjuist. Een soortgelijke beperkte houdbaarheid van feiten is ook vastgesteld in de chirurgie en andere medische specialismen.

Nog niet lang geleden dachten veel artsen dat een bloeddruk (bovendruk) van 100 + je leeftijd normaal is, dat wil zeggen geen probleem is. Begrijpelijkerwijs dachten hun patiënten dat ook en leefden daarnaar. We weten nu dat deze opvatting achterhaald en niet zelden gezondheids-bedreigend is. Het is nog korter geleden dat (veel) artsen dachten dat rode wijn goed is voor hart en bloedvaten en daar zelf naar dronken en hun patiënten adviseerden. We weten inmiddels dat er geen enkel doorslaggevend bewijs is dat alcohol, in welke kleur dan ook, gezondheidsbevorderend is, terwijl de bewijzen dat alcohol als het al iets doet, het voornamelijk gezondheid beschadigen is, zich opstapelen.

Voor leken is het niet zelden om radeloos van te worden dat het ene onderzoek ‘aantoont’ dat een bepaald middel, medicijn of supplement cruciaal is voor je gezondheid, terwijl het volgende onderzoek ‘aantoont’ dat het niets doet of gewoon schadelijk is. Toch is dat, voor wie heeft opgelet, niets om zich over te verbazen. Zo waren er rond 1955 nog altijd artsen die patiënten adviseerden te gaan roken. Dat zou onder andere bewezen goed zijn tegen kortademigheid!

De beperkte houdbaarheidsdatum van veel ‘wetenschappelijke feiten’ geldt ook voor mijn eigen discipline, de psychologie. Nog geen 35 jaar geleden waren er psychologen die bewezen achtten dat de meeste homoseksuelen door middel van elektroshocktherapie tot hetero’s en de meeste depressieve mensen tot min of meer gelukkige burgers konden worden omgevormd. We weten inmiddels dat elektroshocks soms iets doen maar meestal vooral hersenbeschadiging veroorzaken.

Kortom, zoals alles in het heelal zijn ook wetenschappelijke feiten veelal aan veroudering en verval onderhevig. Hoog tijd voor de Koninklijke Nederlandse Academie van Wetenschappen de verschillende wetenschappen te verplichten jaarlijks een overzicht te publiceren van welke feiten dat niet langer zijn.

BRON: René Diekstra